Ogromna większość domów jednorodzinnych, budowanych zarówno w okresie jeszcze przedwojennym, jak zwłaszcza stawianych po II wojnie światowej, budowana była w technologii podpiwniczenia – zazwyczaj było to podpiwniczenie całkowite, czasami zdarzało się tylko częściowe podpiwniczenie takiego domu. Po prostu ludzie byli przyzwyczajeni, że posiadają pod domem piwnicę, gdzie przechowywane są warzywa, przetwory, gdzie jest zlokalizowany piec centralnego ogrzewania, a przy nim pomieszczenie na opał, a wiec węgiel lub drewno. Często tez w takich piwnicach mieściły się garaże czy pomieszczenia gospodarcze. Jednak od kilkunastu lat w naszym kraju coraz mniej buduje się domów jednorodzinnych z podpiwniczeniem, zwłaszcza w ostatnich latach większość domów jest stawianych – jak to się mówi – na gruncie. Jest to podyktowane głównie względami ekonomicznymi, gdzie istotne jest, aby dany dom postawić jak najtaniej, aby po prostu zmieścić się w limicie posiadanych środków finansowych. Kolejna kwestia to brak przyzwyczajeń młodszego pokolenia do faktu posiadania piwnicy – wielu ludzi uważa, że wygodniej jest mieć garaż w budynku wolnostojącym, podobnie jak pomieszczenia gospodarcze. Czasami tez o budowie domu bez podpiwniczenia decydują warunki geologiczne danego miejsca, a wiec występowanie bardzo płytko wód gruntowych i wysoka przepuszczalność gruntu w danym miejscu.
Czy buduje się domy z podpiwniczeniem
