Prekursorem ascetycznego funkcjonalizmu w nowoczesnej architekturze był przedstawiciel chicagowskiej szkoły architektów Louis Sullivan, który żył w latach 1856 – 1924. W 1899 roku zaprojektował on Carson, Pirie and Scott Department Story o ogromnych, horyzontalnych oknach. Budynek ten stał się wzorem dla wielu innych wznoszonych w Ameryce drapaczy chmur. Mimo, że Sullivan był prekursorem ascetycznego w formie funkcjonalizmu, lubił wykorzystywać w swych projektach elementy secesji, traktując je jako dekoracje w swoich budowlach. Z secesji czerpało wiele pomysłów także wielu innych słynnych architektów. Był wśród nich między innymi szkocki architekt Charles Mackintosh, który w swoich projektach stosował wydłużona secesyjne formy, łącząc je z modernistycznymi tendencjami. Jednak najsłynniejszym przedstawicielem secesyjnych architektów jest hiszpański architekt Antonio Gaudi, który żył w latach 1852 – 1926. Jego budowle, z kościołem Sagrada Familia i Casa Mila do dnia dzisiejszego olśniewają fantazją swojego twórcy. Oba te dzieła Antonio Gaudiego możemy podziwiać w Barcelonie. Pięknym przykładem wykorzystania elementów secesji są zaprojektowane przez słynnego francuskiego architekta Hectora Guimard’a wejścia do stacji paryskiego metra czy zaprojektowany przez Victora Hortę dom Tassela w Brukseli o wspaniałej klatce schodowej.
Architektura Louisa Sullivan’a
